یعنی جای دیگری هم هست در عالم
که شرکت کنندگان آزمون دکتری اش
وقتی که خم می شوند برای برداشتن برگه امتحان
همهمه ی "بسم الله الرحمن الرحیم" شان
بپیچد توی سالن؟
یادداشتی بین آزمون صبح و عصر
توسط: قاصدک های سوخته روز جمعه 91 فروردین 25
یعنی جای دیگری هم هست در عالم
که شرکت کنندگان آزمون دکتری اش
وقتی که خم می شوند برای برداشتن برگه امتحان
همهمه ی "بسم الله الرحمن الرحیم" شان
بپیچد توی سالن؟
یادداشتی بین آزمون صبح و عصر
به خاطر بسپار که
سبک زندگی آدمها، بیشتر از سطح در آمد،
به جهان بینی شان بسته است...
شب- نجف- شارع الرسول
سر را بلند که می کنی
آن گنبد و گلدسته ی درخشان است،
که نزدیک است قلب را از جا بکند،
که فقط یک گنبد و گلدسته نیست،
همه ی چیزی ست که می خواهی باشد،
زیر لب-بی اختیار-می خوانی:
"و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام"
همه طلاهایش رسید به ورثه.
برای خودش،
تنها همان انگشتریِ ظریف مانده بود
که در نامه ی عملش نوشته شده بود:
یک عدد انگشتری ِ عقیق، هدیه به حرمین عسگریین...
پ.ن: سامراء رفته ها لابد می دانند چرا حرمین عسگریین(جانم به فدایشان) را برای این پست، انتخاب کردم...
توی آن تاریکی، بغض کرده و نکرده بپرسم:
آخر آدم این همه راه برود، بعد..
و صدای تو
-مثل همه ی این سالها-
با همان طنینِ مهربانانه ی مردانه،
که اطمینان ازش می بارد ،
بخورد به گوشم که: انشالله که خیره.
و این دل بی قرار
بدون اینکه عقلش به کوچکترین توجیهی برای خیر بودن ِ این غصه برسد،
آرام بگیرد..
پ.ن: می دانی
مدتی ست که دارم فکر میکنم همه ی خوبی های که ندارم،
یکجا در وجود تو جمع است...
بر لب آبم
و
از داغ لبت می میرم...
زبان حال سقّای دشت کربلا
موجود عجیبی ست آدمی..
تمنّای دیدار دارد..
و بعد..
که اذن داده شد..
دلشوره می افتد به دلش..
که نکند..
دیدارِ آخر باشد...
آرزوی این روزهام
آرزویِ "آرزوی تو"ست..
پ.ن: شک ندارم که خودت باید بیندازیش توی دلم...
برای همه
باب الحوائج
بودی
و
برای من
باب الحسین...
پ.ن: چگونه فراموش کنم آن ساعت که پایم را را یارای قدم گذاشتن سمت حرم ارباب نبود
و اگر نبود پاسخِ آن توسل مضطرانه، شاید ...